CALVINUS Johannes

CALVINUS Johannes

natus est A. C. 1509. Novioduni, in Picardia, ex Gerado patre, Avariti Biturigum, sub Alciato iuri

aliquandiu vacavit, ubi haustâ purioris doctrinae aurâ, post Encolismae Graecam literaturam professus, mox ad sublimiora divinô instinctu vocatus, Institutiones Christianae Relig. elucubravit, in Germaniam transiens, quae Basileae primo, ubi aliquandiu moratus est, A. C. 1534. dein Argentorati A. C. 1539. impressae, etc. Genevae post Farellum et Viretum A. C. 1536. S. Theologiae Professor inde Argentinam vocatus, sed suae Genevae itorum redditus est. Fuit ei ingenium vivacissimum, iudicium subactissimum, memoria tenacissima, eloquentia docta, rerumque et sententiarum pondere tonans. Unde Melanchthon de illo: Nullius hôc tempore oratio in disputando vel nervosior fuit, vel splendidior. Eloquentiâ ipse suâ enervat nostros, terret adversarios et sanabiles iuvat. Barclai. ex Communione Romana in Euphorm.

Et qui tergeminam rides Calvine coronam,

Et Latium Latiô destruis eloquiô, etc

Et factum hinc, ut complures etiam adversariorum, ignoratô scriptorum eius auctore, ea in summo habuerint pretio, imo vitulâ Calvini araverint. Quod notabili exemplô demonstrat Mich. Beuterus, in Censura novae ordin. Eccl. Argentin. institutae, A. C. 1598. Ceterum, laboriosissimus, quotannis statas contiones 286. lectiones 186. habere solitus est, elogium meritus Pet. Matthaei, in Hist. Pacis: Vix repertus est, inquientis, qui Calvinum aequaverit, in perferendis laboribus. Quae causa, quod per integrum decennium a prandio abstinuerit, frugalitatis et φιλοπονίας insigni exemplô. Ut nihil dicam de plurimis et continuis eius ex quavis religione et gente adversariis, cum quibus illi perpetuo conflictandum fuit: non sine frequenti vitae discrimine, quô inter alia Lutetiae, inter primos agonismos, et Genevae inter factiosos tum Pontificios, tum disciplinae adversarios, exercitus est. Calumniae scopus fuit omnibus in hunc unum irruentibus, ut vulgatum illud ostendit:

Sis fur, sis nebulo, sycophanta, et turpis adulter,

Calvinum ferias fulmine, Magnus eris.

A superbia, a prima iuventa alienissimus, unde non nisi Farelli primum, subinde Buceri gravissimâ obsecratione ad ministerium S. protractus, et deinceps iterum retractus est. In dicendo minime mordax, aut in calumnias pronus, a Bucero proin Sanctissimi appellatione, Ep. A. C. 1536. datâ, honoratus, ab ipso Luthero pro docto et pio habitus: Ab avaritiae ctiminatione, mors illum absolvit. Praeter divinum Institutionum opus, plurimos tum V. tum N. T. libros eruditissimis commentariis explicuit, aliaque ingenii sui monumenta edidit, e quibus facile patet, quidquid in eius cineres convitiorum congeritur, nil nisi pravae loliginis nigrum sucum esse. Obiit pie die 27. Mai. A. C. 1564. in morte illustre insuper patientiae exemplum, si verum est, quod de eo Eruditiss. Morerius, ex communione Romana scribit: qui tot illum morborum generibus excruciatum memorat, ut sigillatim distributa facile numerosum nosocomium instruere potuissent. Ita etiam laudi invidia velificatur. De illo Verheiden: Iurisprudentiae, inquit, operam dedit Aureliis, sub Petro Stella, Iurecoss. Gallorum facile tum Principe. Thuanus, Acri vir ac vehements iudiciô et admirabili facundiâ praeditus. Iterum Verheiden: In Oratione gravitas ac Maiestas singularis est: concinna, nervosa prorsus, et virilis compositio, quae pondere suô penetret, moveatque maxime cum iudicio legentium animos, quâ scribendi ratione vix ullum sibi habuit parem. Andr. Wintonus Episc, de Usuris: Illustris vir nec sine summi honoris praefatione nominandus. Vide Antibolsecum, ab Anonymo editum, A. C. 1622. Cliviae: Rivet. Cath. Orthod. tom. 1. in prooem. et Iesuita vapulante, c. 2. Theod. Zuing. in theatro Sap. Cael. Bezam, in eius. Vita. Quod purioris Religionis cultores Calvinistae dicuntur, non illum sectarium aut hos novae doctrinae vel schismatis arguit, sed adversarios impotentis animi. Hinc Franc. Andelotius, Admiralis Colinii frater, qui primus ex Gallica nobilitate, Religionem Reformat. publice professus est, Calvinismi ab inimicis apud Henricum II. delatus, nec quidem nosse se Calvinum sancte affirmavit, protestatus, solius Scripturae S. iudiciô staturum se vel casurum. Thuan. Vide praeter iam dictos Anton. Teissier in Elogiis Vol. 1.